- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 3 februari 2011 08:00 uur
Op 27 januari organiseerde de PVIB een thema-avond over social media. Een onderwerp dat voor de meeste ISPam lezers gesneden koek is. Voor veel IB-ers (informatie beveiligers) is het een onderwerp waar nog veel over te leren valt. Dat verklaart ook de opkomst, 200 personen die na werktijd bijgepraat worden over vooral de risico’s die sociale media met zich mee brengen.
Elk nieuws wordt, juist door het massale gebruik van social media, steeds sneller bekend. Om die reden zijn bedrijven meer dan ooit geïnteresseerd wat er over hen wordt getwitterd, gekrabbeld of op blogs verschijnt. Daarmee doemt echter een probleem op, want wat mag een werkgever eigenlijk doen om het personeel en leveranciers in de gaten te houden.
Bij de PVIB bijeenkomst bleek dat de IB’ers vooral vertrouwen op gerichte voorlichting aan het personeel en het opnemen van regels in gedragscodes of handboeken arbeidsvoorwaarden. Dat lijkt mij inderdaad de juiste benadering.
Echter er komt een moment dat de werkgever ook wil kunnen controleren over de werknemer of gedetacheerde zich wel aan de regels houdt. Hoe dat in de praktijk moet gaan is mij niet duidelijk. Mag je als werkgever van een werknemer verlangen dat hij maar even een gespecificeerde telefoonnota overlegt of via zijn provider maar even een dump van zijn e-mail box of chat apps ophoest?
Ik kan me voorstellen dat de intermediairs niet staan te popelen dergelijke diensten aan te bieden. Het is bovendien het type dienstverlening waar een speciaal “prijskaartje” aan moet komen te hangen. Een vrijwaringsverklaring is toch wel het minst wat je als intermediair eist voor die inspanning.
In Duitsland is over dit onderwerp trouwens wetgeving in voorbereiding. De voorstellen die er nu liggen geven werkgevers het recht onder omstandigheden de privé post, e-mail, chatlogs en sociaal media pagina’s van werknemers en extern personeel te controleren. En of dat nog niet genoeg is, intermediairs worden verplicht hieraan medewerking te verlenen. Dat hierdoor een vertrouwensbreuk tussen intermediair en klanten zal ontstaan is onvermijdelijk. Dat weegt volgens de indieners van dit wetsvoorstel niet op tegen de “voordelen” voor de werkgevers. Tussen de regels door valt te lezen wat die voordelen dan zijn, de wet moet namelijk paal en perk stellen aan het lekken van (koers-) gevoelige informatie en bedrijfsspionage tegengaan.
Dus mocht je onverhoopt eerdaags van een Duitse klant een raar verzoek krijgen, dan weet je het te plaatsen.
