- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 16 juni 2011 08:00 uur
Eerder deze maand organiseerde de Studentenvereniging voor Internationale Betrekkingen SIB een paneldiscussie over ict en duurzaamheid. Het een goede gelegenheid met diverse partijen en de zaal van gedachten te wisselen over een van de belangrijkste ontwikkelingen waar de sector mee te maken heeft.
Want duurzaamheid is niet zomaar een mode kreet maar een ontwikkeling die inmiddels al voor de nodige veranderingen heeft gezorgd. In de ICT sector is het redelijk bekend, daar hebben afspraken als de MJA inmiddels al bijgedragen aan een goede stap op weg naar permanente en verdere reductie van de CO2 uitstoot. Doordat bij de MJA is gekozen te focussen op de datacenters is lager in de keten – dus bij de hosters – de invloed van de MJA eveneens merkbaar.
Op de MJA en vergelijkbare initiatieven is echter ook kritiek. Er is namelijk geen sprake van een wet met sancties bij overtredingen. De industrie heeft gekozen voor een convenant met een inspanningsverplichting. Nog altijd acceptabel voor partijen die zich wensen in te spannen voor een verlaging van de CO2 uitstoot. Makkelijk voor partijen die minder gemotiveerd zijn en een convenant vooral zien als een beproefde methode de wetgever op afstand te houden.
Heeft de MJA bewerkstelligd dat duurzaamheid leeft bij de aanbieders en hun klanten? Nee dat zeker niet. Doordat bijna iedereen groene stroom gebruikt voor het datacenter en daarmee de CO2 uitstoot verlaagt wordt het niet langer beschouwd als een USP naar klanten en prospects toe. Nog steeds komt het weinig voor dat klanten specifieke eisen stellen aan de aanbieder met betrekking tot het energie verbruik en andere aspecten van verduurzaming. In de regel zijn het vooral overheden en Ngo’s die hierom vragen, maar de groep neemt wel geleidelijk toe en inmiddels zijn er ook gewoon commerciële bedrijven die op dit terrein kritische vragen stellen.
Maar lager in de keten, met name bij de kleinere aanbieders en bijna alle klanten, is het vooralsnog redelijk onbekend terrein. Dat bleek overduidelijk tijdens het SIB debat. Hoewel van aanwezigen kon worden verwacht dat ze meer dan de gemiddelde burger afwisten van duurzaamheid wist letterlijk niemand ook maar bij benadering hoe het was gesteld bij zijn aanbieder van internet of telefonie.
Er dus nog een hoop marketing te doen voor bedrijven die wel al bezig zijn met duurzaamheid. Dat het grote publiek geen weet heeft van de duurzaamheid van de hoster of accessprovider wil namelijk niet zeggen dat men er niet in geïnteresseerd is. Uit onderzoek blijkt keer op keer dat klanten zich graag willen identificeren met de succesvolle bedrijven waarmee ze zaken doen, ze willen er ook trots op zijn. Duurzaamheid is zo’n aspect dat een rol speelt bij die binding.
