- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 21 februari 2013 08:01 uur
Eind januari werd in Amsterdam uitleg gegeven over de nieuwe hardware, toepassingen en plannen van de Amerikaanse hardwaregigant Dell. Een van de thema’s die centraal stond op een semi-besloten bijeenkomst was het analyseren van de plussen en minnen van CI, Converged Infrastructure, dat door velen wordt gezien als de volgende stap in de ontwikkeling van clouddiensten.
Los van de vraag of CI altijd en overal hetzelfde betekent, dat het de nodige impact op de industrie kan hebben dat is wel duidelijk. Die bewering is feitelijk een open deur intrappen, want tot op heden is cloud in alle vormen niets anders dan een proces van permanente verandering.
Verandering, en niet verbetering, want wat dat laatste betreft is er echt wel iets aan de hand. Het jaar is amper twee maanden oud of we zijn inmiddels 3 officiële rapporten rijker van invloedrijke partijen die waarschuwen (‘adviseren’ klinkt netter, maar die vlag dekt de lading echt niet) voor bepaalde aspecten van cloud.
Vorige week werd op ISPam nog stilgestaan bij het nieuwste advies van de PCI security council. Deze week kan worden gewezen naar het nieuwste rapport van Enisa (‘Critical Cloud Computing’). Als je alle rapportages van de laatste 12 maanden doorleest en vervolgens opsomt wat de industrie aan nieuwe cloudtoepassingen en afhankelijkheden heeft bedacht (zie de CI proposities van Dell en die van de andere usual suspects), dan kan maar een conclusie worden getrokken: de afstand tussen marktaanbod en regelgevend kader is toegenomen.
En dat betekent wel wat. Om het beter te begrijpen is het handig een paar stappen terug te zetten in de tijd. De eerste jaren van deze eeuw was hosting nog simpel, een paar mogelijkheden maar en van virtualiseren was nog geen sprake. Er waren ook weinig tot geen lastige voorschriften van opdrachtgevers, verzekeraars of overheden. Een SLA volstond in de regel en aanbestedingen waren nog niet wettelijk verplicht.
Dat alles is anno 2013 compleet anders. Inmiddels zijn er bergen met voorschriften waaraan elektronische dienstverlening moet voldoen. We kennen allemaal de SLA, maar in aanbestedingen zijn de eisen die overheden en grote bedrijven stellen inmiddels gedetailleerd beschreven en diezelfde eisen sijpelen ook steeds vaker door naar onderaannemers van dit soort partijen. Dat klinkt als een voordeel, maar een wezenlijk deel van de eisen komt nog uit de pre-cloud tijd en de partijen die eisen stellen beschikken niet altijd over dezelfde kennis als de aanbieders. Gevolg: vraag en verwachtingen van de klant en aanbod van de leverancier lopen uiteen.
Ondertussen worden overal in het bedrijfsleven steeds meer nieuwe regels van kracht, die op het eerste gezicht misschien niets met elektronische dienstverlening te maken hebben, maar in de praktijk er wel voor zorgen dat elke CEO precies moet weten wat zijn hoster of datacenter doet met zijn data of met de data van zijn klanten (BCM is hiervan een voorbeeld).
Hosters en DC’s verzuchten dan ook met enige regelmaat dat de klant hen niet begrijpt of niet doorheeft dat de techniek al weer een paar stappen verder is. En de reacties op het zoveelste rapport met een waarschuwing over de cloud wordt deels met schouder ophalen begroet. Deels begrijpelijk, maar de klant schiet daar weinig mee op, die leest dat de cloud beter moet worden of krijgt van zijn accountant te horen dat de cloud voor dienst XYZ minder geschikt is. En zoals vorige week al even duidelijk werd gemaakt aan de hand van de beurskoers van Rackspace, grootschalige twijfel bij klanten is wel het laatste wat de hosting en DC’s sector zich kan permitteren.
Er zal dus hard moeten worden gewerkt de kennisafstand tussen vragers en aanbieders te verkleinen. Daar ligt een schitterende taak voor alle koepels en platformen die er zijn en op basis van 3 kritische rapporten in 2 maanden: het is ook hoog tijd dat die daar meer energie in steken.
