- Door
- ICTRecht
- geplaatst op
- 13 april 2011 08:01 uur
Berichtte ik eerder nog van een ‘three strikes you’re out’ voor de bewaarplicht voor telecomgegevens omdat de bewaarplicht al in drie EU landen door de rechter ongrondwettig is verklaard en vernietigd; inmiddels heeft vrouwe justitia, geblindoekt en al, de bewaarplicht alweer 5 keer knock out geslagen.
Met een perfecte score van 5 uit 5 tegen de bewaarplicht, mag het inmiddels onvoorstelbaar worden genoemd dat deze in stand zal blijven na de Europese evaluatie die daarvan dit jaar plaatsvindt.
Althans dat zou je zeggen. Maar deze Rocky Balboa onder de privacyschendende wetten, heeft een zeer lange adem. Een sterk gevoel van ‘mag het nou ook eens echt afgelopen zijn’ bekruipt me als ik op Webwereld toch weer lees over het gesoebat in de Tweede Kamer over de reparatiewet die vorig jaar al beloofd was om de bewaartermijn voor internetgegevens terug te schroeven van een jaar naar 6 maanden en op de BOF-blog dat minister Opstelten nog tenminste tot 2012 wil blijven experimenteren c.q. aanrommelen met de bewaarplicht omdat hij denkt daarna de noodzaak en proportionaliteit daarvan misschien wel te kunnen bewijzen, terwijl dat sinds 2006 nog niemand in Europa is gelukt en dit volgens vaste rechtspraak reeds vóór de inwerkingtreding dient te gebeuren. Hoeveel brieven van geleerden en non-profits (1, 2), hoeveel scripties (deze van Arnbak won de scriptieprijs, hier is mijn scriptie van destijds en als uitsmijter ook eentje van een informatiekundestudent die vele voorbeelden geeft waarom de bewaarplicht niet effectief is) en hoeveel rechtszaken (Duitsland, Roemenië, Bulgarije, Cyprus, Tsjechië, …) zijn er nodig om wetgevers aan het verstand te peuteren dat dit niet de weg vooruit is?
Hoeveel tijd en moeite uit het bedrijfsleven en de ambtenarij is er al niet verspild met de implementatie van dit nutteloze stuk symboolpolitiek? Meetings zijn op touw gezet, nulmetingen uitgevoerd, rapporten opgesteld, maar nog steeds is men niet in staat om heldere antwoorden te verschaffen op de vraag wie er überhaupt onder de bewaarplicht vallen. Naar aanleiding van de tegenstrijdigheden die ik ontdekte in de bewaarplicht-FAQ op de site van Rijksoverheid, is mij inmiddels gemeld dat de tekst nu wordt aangepast zodat er niet meer zal staan dat hosters die een mailserver draaien wel onder de bewaarplicht vallen maar hosters die e-maildiensten aanbieden niet onder de bewaarplicht vallen – ja dat stond er in feite echt! Helaas is de aanpassing nu in het ambtenaars geschreven, dus nog steeds vrij onbegrijpelijk voor normale mensen en met een flinke slag om de arm:
De dienst webhosting valt niet onder de werking van de wet bewaarplicht. Gegevens betreffende deze dienst hoeven dan ook niet te worden bewaard. De dienst e-mail valt normaal gesproken wel onder de wet bewaarplicht. Tenminste, als deze voldoet aan de criteria zoals gesteld in artikel 1.1 onder ff. van de Telecommunicatiewet. Hierin wordt aangegeven dat, wil de e-maildienst als een openbare telecommunicatiedienst worden gezien, de dienst voor het publiek beschikbaar moet zijn en geheel of gedeeltelijk bestaat in het overbrengen van signalen via een elektronisch communicatienetwerk.
Wij laten het aan de toezichthouder (Agentschap Telecom) over om zich in voorkomende gevallen uit te spreken of een bepaalde dienst is aan te merken als een openbare telecommunicatiedienst.
Zucht. Heb ik daarvoor zo hard geprobeerd om mezelf overbodig te maken?
Over de auteur, Matthijs van Bergen
Matthijs van Bergen is juridisch adviseur bij ICTRecht, gespecialiseerd in telecommunicatierecht en met name de bewaarplicht voor providers. Hij heeft ook veel kennis over grondrechtelijke kwesties op internet, zoals privacy en vrijheid van meningsuiting.
