- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 8 december 2011 08:01 uur
Op reünies en bijeenkomsten met oud-collega’s komt altijd het onderwerp ‘die goede oude tijd’ ter sprake. Binnen no time zingen dan sterke verhalen van de salesafdelingen of de helpdesk door de ruimte. Vaak hoor je dan ook opmerkingen over modemstrings en handshake-problemen, soms zelfs vergezeld van geluiden die dit nabootsen.
Voor oud-collega’s die korter dan tien jaar in de internetsector werken, is dit in de regel lastig te volgen. De lol van de sterke verhalen begrijpen ze wel, maar de beschreven technieken doet echter geen blijk van herkenning ontstaan. De meest mondigen stellen ook de vraag, wat het nou nog waard is al die kennis uit de vorige eeuw. Een terechte vraag, want inbelnetwerken bestaan tot zover ik kan overzien niet meer in dit deel van de wereld.
De vraag over oude kennis triggert mij dan weer met enige regelmaat de vraag andersom te stellen. Dan vraag ik een jongere medewerker bij een internetbedrijf hoe hij zijn kennis bijhoudt. En dat wil ik dan weten voor de medewerker in kwestie maar ook voor het hele bedrijf.
De antwoorden die daarop volgen, baren me niet zelden grote zorgen. Want als er een sector is waar alles draait om nuttige en inzetbare kennis dan is het wel de it-sector. Je zou dus verwachten dat kennis vergaren hier een permanente bron van aandacht is en tot zover ik kan overzien is dat niet overal het geval.
Toegegeven, het is niet altijd even makkelijk tijd in te ruimen voor studie. In de regel is het op de werkvloer te druk en na werktijd moet er ook tijd over blijven voor een sociaal verantwoord leven. Door de hoge werkdruk is het voor managers evenmin eenvoudig mensen lang op cursus te sturen. Elk uur verlies aan sales of klantondersteuning is zeker in deze woelige tijden amper in te halen.
Waar dit helaas toe leidt is een arbeidsmarkt waarin de ervaren medewerkers wel beschikken over kennis waarvan de uiterste houdbaarheidsdatum is verstreken, maar steeds minder minder weten van actuele en vooral toekomstgerichte issues. Tel daarbij op dat er steeds minder jonge mensen met verse kennis de arbeidsmarkt op komen in Nederland en het probleem waar de hele sector mee te maken heeft, is duidelijk.
Het probleem is overigens niet nieuw, al sinds 2003 probeert politiek Den Haag samen met werkgevers en vakbonden hier een oplossing voor te vinden. Maar een oplossing is nog steeds niet in zicht. Dat is niet alleen slecht voor de concurrentiepositie van het land op de langere termijn. Minstens zo belangrijk is dat het frusterend wordt voor de medewerkers in de sector zelf. Hoogste tijd dus serieus werk te maken van (bij-)scholing in de sector.
