- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 10 juni 2013 08:01 uur
Recent noteerde ik tijdens bijeenkomst over innovaties, dat het idee van onze rijksoverheid met betrekking tot datacenterconsolidatie (van heel veel naar nog maar een stuk of vijf grote datacenters te gaan: link) iets te hoog gegrepen was. De inschatting van een spreker was dat men eerder zou uitkomen op een stuk of tien. Dit leidde tot reacties in de zaal uiteenlopend van ‘dat is toch een hele prestatie’ tot ‘zolang er nog gemeentes zijn waarbij het datacenter een afgesloten bezemkast is…’. Ik nam me voor me nog eens te verdiepen in de materie.
Enkele dagen later zat ik op een internationale persbijeenkomst van Verizon over datacenters, cloud en veiligheid. Een zaal met naar schatting vijftig journalisten werd toegesproken door de zwaargewichten van deze telco-netwerkgigant. Een deel van het betoog van John Stratton, president Verizon Enterprise Solutions, ging meer de diepte in. We hoorden onder andere waarom een netwerkoperator (Verizon) annex mobile telco (Verizon Wireless) het kopen van een datacenter/hosting organisatie (Terremark) zo belangrijk vond.
Tijdens het betoog kwam vanuit de zaal de vraag: hoeveel datacenters heeft Verizon? Stratton antwoordde dat het er ruim tweehonderd waren, maar hij keek daarbij wel direct de zaal in op zoek naar de DC-experts van Verizon. Ruim honderd zei de een en iets meer dan tachtig zei de ander. Aan de tafel waar ik zat, werd dat verklaard met de opmerking dat het afhangt van de definitie van datacenter. Door die disclaimer realiseerde ik me dat vragen en opmerkingen over trends bij datacenters in een puur Nederlandse overheidscontext eigenlijk niet veel anders zijn dan wat ik bij een commerciële aanbieder hoorde. Maar wat ik nog niet direct scherp had: wat is daar écht belangrijk en gaat het nog steeds om het aantal losse locaties of vierkante meters?
Met dit in het achterhoofd heb ik later Gavan Egan, verantwoordelijk voor de EMEA DC business van Verizon, nog wat vragen gesteld. Een van de vragen was of Verizon nog concrete plannen heeft voor het verder uitbreiden van het aantal DC’s of de vierkante meters per bestaande locatie, zoals de pers en analisten tijdens de opening van het NAP of Amsterdam was voorgehouden. Het antwoord was ontkennend. De clouddiensten in en voor Europa worden vanuit drie locaties aangeboden, twee in Nederland en een in London en dat is vooralsnog voldoende. Dat met dit antwoord een lastig issue rond Amerikaanse cloudproviders op het eerste gezicht werd omzeild, is elke wakkere lezer vast opgevallen. Maar opvallender is natuurlijk dat Verizon met de huidige vierkante meters uit de voeten kan.
De verklaring van Verizon dat moderne technieken een vele malen efficiënter gebruik van de bestaande racks en ruimte mogelijk maken, klinkt logisch. Een datacenter anno 2013 is compleet anders dan een datacenter aan het begin van deze eeuw. En dan zijn er nog diensten als VDC’s die het runnen van een DC nieuwe stijl veel makkelijker maken, maar er ook voor zorgen dat de oudere definitie van DC niet meer opgaat.
Misschien is de vraag hoeveel datacenters een partij heeft inmiddels ook totaal onbelangrijk geworden en gaat het er vooral om wat er mee wordt gedaan. Voor onze overheid lijkt het doel te zijn: meer service met minder mensen tegen lagere kosten, met veel nadruk op het laatste. Commerciële partijen als Verizon hebben een ander scenario voor ogen. Zij zien een DC als kritische draaischijf in tal van toepassingen als M2M, CDN of Big Data. Een DC is daarmee van een passieve schakel in de communicatieketen voor sommigen een echte parel in de kroon geworden, een licence to print money en voorwaarde new business te creëren.
