- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 24 februari 2011 08:00 uur
Op 19 mei 2005 werd in Nederland de herziene Telecomwet van kracht. Een wet waar we allemaal te maken hebben vanwege artikel 11.7. Hiermee is het klakkeloos versturen van elektronische berichten aan banden gelegd. Slechts na de explicite en vooraf verkregen toestemming is het sindsdien mogelijk natuurlijke personen commerciële berichten per e-mail, fax of telefoon te sturen.
Vanaf die datum is het ook niet meer mogelijk kleine zelfstandigen, de bekende eenpitters, te benaderen. Zij genieten namelijk dezelfde bescherming als consumenten. Recent is de wet verder aangescherpt en inmiddels zijn consumenten en bedrijfsleven gelijkelijk beschermd.
Het gelijkstellen van consumenten en bedrijven heeft bij sommige partijen – denk aan de DM branche – geleid tot wrevel. Nederland zou de Europese Richtlijn te streng interpreteren. Doordat andere landen wel onderscheid maken tussen zakelijk en privé (berucht is België waar zakelijke spam nog is toegestaan) wordt het Nederlandse bedrijfsleven op een achterstand gezet.
Dat argument heb ik lang kunnen begrijpen, wat niet wil zeggen dat ik het er mee eens was. Echter sinds vorige week weet ik dat het niet klopt.
Want wat wil het geval, in Duitsland heeft de hoogste rechter uitspraak gedaan in een zaak die sinds 2008 liep. Een regionale consumentenbond (Verbraucherschutz) had namens twee consumenten geklaagd tegen een verzekeringsmaatschappij die deze personen had gebeld.
Spam zeiden de klagers. Nee hoor zei het verzekeringsbedrijf, wij hebben een opt-in van deze mensen. De klagers hadden meegedaan aan een online wedstrijd. De e-mail waarin de deelname aan het spel werd bevestigd, was tegelijkertijd een verzoek tot toestemming de NAW+T beschikbaar te stellen aan “speciaal geselecteerde partners”. De verzekeraar beschouwde dit als een dubbele opt-in.
In zowel eerste aanleg, hoger beroep als nu bij het Bundesgerichtshof is dat argument door de rechters van tafel geveegd. Een ander argument van de verzekeraar, dat als aan de eisen van de klagers zou worden voldaan Duitsland een uitzonderingspositie in Europa zou innemen, werd ook verworpen.
Dat laatste is opmerkelijk om twee redenen. Ten eerste blijkt dat wat ik van (o.a.) de DM branche begreep niet klopt. Nederland is niet het braafste jongetje van de klas wat betreft de bestrijding van spam.
De tweede reden is echt belangrijk. De hoogste Duitse rechters zijn nadrukkelijk van mening dat in Duitsland een dubbele opt-in per e-mail niet mag worden gebruikt als vrijbrief vermeende prospects te bellen (zie het vonnis voor gedetailleerde uitleg). Voor de lezers van dit blog die zaken doen over de grens is dit essentiële informatie. Anders gezegd, je moet heel goed de herkomst van telefoonnummers van Duitse prospects weten. In geval van twijfel moet je die nummers gewoon niet gebruiken.
